Skip to main content

Back to school

One day, a friend called me to do a help for his previous manager. For me, initially, I skipped to say ok, as I may not be able to dedicate separate time. But he assured, I would be paid. Still, couldn't confirm,but he said the person would call me, and I could tell whether it's ok or not. He called to support his daughter to complete a project in java. Two sentimental keys, supporting a student, then it's a challenge for me to prove  my skills. He had asked me about fee, I replied it's UpTo him. Anyway, that communication not ended up into reality, though I was curious in it.



But after some months, he again called me to support his daughter, as no one else found,and then she connected. Actually I thought, since Bahrain, especially girls, would be tough or arrogant. To my surprise, she is totally different. Her voice was really seeking a support, and seems, for her completing her studies is much important. From that time onwards, actually there are 2 students. Yes, a new journey starts from bluej to computer internals and fundamentals. Since I am a chemical engineer, I didn't have deep educational background in CS. But learned software, then technologies. 

Though it's a project to complete in java gradually it moved to other chapters and papers. And it's really engaging and challenging. She was also too good as a friend and generous in nature. Really I felt a responsibility to make her learn, understand and do her tasks herself. And she did them. The best part was my weakness, I love tea and coffee, every meetup, it was in Starbucks, even I felt I am privileged, and she ordered the coffee for me! Even Karthik from Starbucks got friendly. Expatriates are of different kinds, for me I used to sit alone in Avenues coffee shop, that's too rarely, or at Busaitheen sea front. But this Starbucks a study circle model, another door opened for self study environment.

Mostly I did basic homeworks, and it was a sort of combined study. At many points, I felt nostalgic of my college days.

An exposure to the new culture, understanding the new trends, seeing people around me, a kind of good experience. When on doubts, I tried asking friends in LinkedIn platform, supposed to help in techs, but it's only a kind of promotional marketing platform or self merchandising. A few responses, of no time. But someone shared notes to check. And that prompted me to study myself to understand binaries, gates, memory management, truth table, kmap,Linux etc.

Though in limited time, it was a kind of student journey with lots of experience and fun. Also an exploration of coffee houses🔭

I was trying hard to find time and place to learn for myself, enrich my tech knowledge, like AI, ML, Cyber Security etc. But somewhere it whirls around there itself, and becomes null or void :) This  combined discussion maintains a studious atmosphere.

Overall,it's an engagement to free from personal tensions and frustrations. In life many ups and downs, as humans we need support, appreciation, acknowledgement, recognition. Yes, here I felt all are there. And because of multiple reasons these small tasks and meetups are happiness moments too.

But when it seems to be closed, really I feel missing a learning platform or a kind of losing a campus. Being a student is the best part in life.

Some years back, 2003, 20 years back, another student from java class came to me, when I was a project assistant in .net. That's not simply a story, but at that time,it's really a big responsibility to help a girl without knowing anything or both were strangers. And seriously after that project support we didn't see each other and still are strangers.

She asked help, since another friend insisted, I agreed to help. Actually after my engineering graduation, I had my friends around in Trivandrum. So loved to be a "nomad" and staying in different rooms, though I was in a men's hostel opposite to College of Engineering, Trivandrum. And at that time I was with Albert, and he had some friends,they were drunken previous night, and this girl came early morning to that accommodation.  It was like a crazy moment,me and Albert couldn't know what to do. We had a PC, and we close the other room, and I had done the coding for her project and copied the files to her. The emotions, feelings, tensions, and our age all matters. But we did it without any disturbance to anyone. After she left, all were sad that they lost romantic moments!!


And again memories rewinding to Kozhikode. Yes, Baby from LBS.

..2 b cntd


Comments

Popular posts from this blog

എന്റെ സൌഹൃദങ്ങള്‍ (ഈ മഴ തോരാതിരിക്കട്ടെ)

ഒരുപാട് പേര്‍ കുറിച്ചിട്ടതും വരച്ചു കഴിഞ്ഞതുമാണ് സൌഹൃദങ്ങള്‍. എന്നാലുമുണ്ട് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കാനാകാത്ത അത്ര ആത്മ ബന്ധങ്ങളുടെ കഥകള്‍. എപ്പോഴൊക്കെയോ പലതും മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ടിരുന്നു. അത് വെള്ള തുള്ളികള്‍ കണക്കെ ഇറ്റു പോകുകയും   ചെയ്യും. എന്നാലും എപ്പോഴെന്കിലും ഫേസ് ബുക്കിലോ ബ്ലോഗ്ഗിലോ കുറിച്ചിടുമായിരുന്നു. മിക്കതും യാത്ര വേളകളില്‍ ഓര് ‍മകളില്‍ തട്ടിയുണര്‍ന്ന ഏതെന്കിലും സംഭവങ്ങളായിരിക്കും.   ജീവിതം അത് ഒരു പ്രത്യേക വഴിതിരിവിലെതുമ്പോള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ചില നിമിഷം അതൊരു ഭാരമായി തോന്നുമ്പോള്‍ അതുമല്ലെങ്കില്‍ എപ്പോഴെന്കിലും തനിചാക്കപ്പെടുന്നതായി തോന്നിയാല്‍ അപ്പോളൊക്കെ ഓടിയെത്തും പഴയ സുഹൃത്തുക്കള്‍. ഇനിയും പറഞ്ഞു തീരത കഥകളും കേട്ട് മടുക്കാതാ കവിതകളുമായി അവരോടു ഒത്തുകൂടാന്‍ പിന്നെയും കൊതിയാകുന്നു. ഒരു വട്ടം കൂടി ആ പഴയ കാലത്തേക്ക് പോകാന്‍ തീരാ മോഹമുയരുന്നു. കാലം പക്ഷെ എല്ലാവരെയും പല ദിക്കുകളിലാകിയിരിക്കുന്നു. ചിലര്‍ നമ്മോട് വിട പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പിണങ്ങിയും ഇണങ്ങിയും കുസൃതി കാണിച്ചും ഒക്കെ കടന്നു പോയാ ആ കാലം തിരിച്ചു വരുമോ ഇനിയും. ആ സൌഹൃദങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴുമുന്ടെല്ലോ, പക്ഷ

സ്റ്റാന്‍ഡേര്‍ഡ് IV ബി (അനുഭവങ്ങള്‍)

 ഹോളി ഏഞ്ചല്‍സിലെ ഒരിക്കലും മായാത്ത ഓര്‍മകളുമായി, ഇന്നും മുന്നില്‍ ആ സ്റ്റേജ് കാണുന്നുണ്ട്. ഒരു പാട് കഥകള്‍ ഉണ്ടാകും അതിനു പറയാന്‍. ഓര്‍മയില്‍ ആദ്യമായി അവിടെ ഒരു "ക്ലാസ്സ്‌" നടത്തിയത് നമ്മള്‍ നാലാം ക്ലാസ്സുകാര്‍ക്കായിരുന്നു. അതും അതിലും  മഹത്തരമായ ഒരധ്യാപികയുടെ നേതൃ ത്വത്തില്‍. ഇനിയുമുണ്ട് ഒരു പാട് മായാത്ത ഓര്‍മ്മകള്‍ അവിടെ. ആരെയൊക്കെയോ പുതിയ തലങ്ങളിലേക്ക് ചിന്തിപ്പിച്ച സമയവും ഈ കാലഘട്ടമായിരുന്നു. പുതുതായി മിക്കവാറും എല്ലാ കൊല്ലവും ആരെങ്കിലും വരും. പക്ഷെ ഇത്തവണ എത്തിയ അവള്‍ എന്തോ എല്ലാര്‍ക്കും കൌതുകം ആയിരുന്നു. എന്താണെന്ന് അറിയില്ല, ഒരു നാലാം ക്ലാസ്സുകാരന്റെ വിചാരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറമായിരുന്നു അതൊക്കെ. പുതിയ അധ്യാപിക പെട്ടന്നു തന്നെ നമ്മളുടെയെല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ട "മിസ്സ്‌" ആയി. പുതിയ ശീലങ്ങള്‍ .. ഒരു തരം എനര്‍ജി കിട്ടിയ പോലെയായിരുന്നു... അവള്‍ വരുന്ന നീല(?) വാന്‍ ചുറ്റിപറ്റി ചിലര്‍ "വിവരങ്ങള്‍" അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവള്‍ ആബ്സന്റ്റ്‌ ആയാല്‍ അന്നത്തെ ദിവസം എന്തൊക്കെയോ "ചര്‍ച്ചകള്‍" നടക്കുമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത

ഓടി തളരുന്നു

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല, പരിഭവങ്ങളും വ്യാകുലതകളും, യാദനകളും, പ്രീണനവും പീഡനവും, പരാജയവും വിജയവും അങ്ങിനെ ഒരു പാടുണ്ട് പറയാന്‍, അഥവാ എഴുതാന്‍. ഒരു പാട് ജോലികളും ഇതിനെല്ലാം കൂടി ഇത്തിരി സമയവും, അത് തന്നെയാണ് മിക്കവരെയും പോലെ എന്നെയും അലട്ടുന്നത്. കുറച്ചു "ചൈന ബോളുകള്‍" കയ്യില്‍ നിന്നും വഴുതുന്നത് മാതിരിയാണ് പലപ്പോഴും പല ജോലികളും. മനസ്സില്‍ കുറിച്ചും, ചിലപ്പോള്‍ ടൈം ടേബിള്‍ ആക്കിയും അതൊക്കെ കൊണ്ട് നടക്കും. പക്ഷെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും മേല്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ആ ബോളുകള്‍ വഴുതി പോകും. ഇങ്ങനെ നിരവധി അനവധി ആവശ്യങ്ങളുടെ തീര്‍പ് നല്കിടാനാകാതെ ഞാന്‍ ആകെ ഓടി തളര്ന്നത് പോലെ ആയി.